لایه آب بندی خارجی خازن های سرامیکی ولتاژ بالا، به ویژه لایه اپوکسی، نه تنها به عنوان یک ماده محصور کننده عمل می کند، بلکه به طور قابل توجهی بر کیفیت و ویژگی های کلی خود خازن تأثیر می گذارد.

 

اول و مهمتر از همه، اتصال بین تراشه های سرامیکی و لایه اپوکسی یک نقطه اتصال مهم است. اتصال ضعیف می تواند منجر به کاهش ظرفیت خازنی شود. بنابراین، چگالی این محل‌های پیوند مستقیماً بر یکپارچگی لایه اپوکسی تأثیر می‌گذارد، با اتصال متراکم‌تر که منجر به تعداد کمتری تخلیه جزئی می‌شود.

 

ثانیاً، در حین کار خازن های سرامیکی در شرایط ولتاژ یا دشارژ بالا، تنش ناشی از گرما رخ می دهد. این تنش حرارتی مکرر باعث عدم تطابق انبساط و انقباض بین اجزای هسته می شود که منجر به لایه لایه شدن رزین می شود. ظرفیت اتلاف گاز در خازن به طور قابل توجهی کاهش می یابد، در حالی که استرس روی لایه اپوکسی به طور چشمگیری افزایش می یابد و خازن را مستعد خرابی می کند.

 

علاوه بر این، معمولاً پذیرفته شده است که پس از فرآیند تف جوشی در دماهای بالا، خازن ها به یک دوره بازیابی نیاز دارند تا تنش حرارتی را از طریق فرآیندهای طبیعی کاهش دهند. هر چه زمان بازیابی طولانی تر باشد، توانایی خازن ها در تحمل کشش بیشتر است و کیفیت بالاتری را تضمین می کند. به عنوان مثال، در مقایسه خازن‌های تازه تولید شده با خازن‌هایی که تقریباً دو ماه بازیابی را پشت سر گذاشته‌اند، خازن‌های دوم تحمل بسیار بالاتری نسبت به ولتاژ نشان می‌دهند و به سطوح 80 کیلو ولت یا بیشتر حتی زمانی که در ابتدا در 60 کیلو ولت آزمایش می‌شوند، می‌رسند.

 

علاوه بر این، انتخاب مواد اپوکسی می تواند بر عملکرد خازن ها در دماهای مختلف تأثیر بگذارد. برخی از خازن های سرامیکی ولتاژ بالا ممکن است در دماهای پایین کارایی کمتری داشته باشند. به عنوان مثال، اگر در معرض دمای انجماد تا 30- درجه سانتیگراد قرار گیرند، ممکن است به دلیل خواص اپوکسی ضعیف در چنین دماهای پایین یا ناسازگاری با انبساط و انقباض براده های سرامیکی، ترک ایجاد شود. در نتیجه، تنش ناسازگار ناشی از سرمای شدید نمی تواند حجم را به همان میزان کاهش دهد و منجر به کرنش ساختاری شود.

 

با پرداختن به این عوامل و اطمینان از کیفیت لایه اپوکسی، سازندگان می توانند عملکرد کلی و قابلیت اطمینان خازن های ولتاژ بالا را بهبود بخشند.